• Bauke Wolters

Het schrikbeeld van veel managers: het hebben van een medewerker (“ondergeschikte”) die beter is dan hem/haarzelf. En oh, wat is dat jammer…

In mijn praktijk kom ik het helaas veel tegen: uitstekende kandidaten, prima achtergrond in opleiding en ervaring, leuke mensen, hoge gunfactor; en toch worden ze afgewezen voor de vacature. Natuurlijk is het nooit leuk om kandidaten af te moeten wijzen als consultant, maar dit soort gevallen is toch wel erg pijnlijk. Ik moet dan een kandidaat opbellen die zit te wachten op mijn telefoontje, en (terecht) niet anders verwacht dan dat hij/zij door mag naar de volgende ronde. En dan bel ik met een afwijzing. Begrijp me goed: 98% van de kandidaten moet ik afwijzen (anders gezegd: 1 op de 50 is op de eindstreep de winnaar). Als de opdrachtgever of ikzelf daar een goede, gefundeerde reden voor heeft is het afwijzen ook geen probleem, en met wat tact begrijpt de kandidaat ook best wel waarom dat zo is.

Maar het moeten afwijzen met de onderliggende boodschap “je bent te goed” is niet goed uit te leggen. Ik begrijp de manager ook niet. Ik heb zelf tientallen mensen aangenomen die ik beter vind dan ikzelf, en ik heb daar geen enkele moeite mee! Waarom? Allereerst word ik gewoon blij van intelligente, snel denkende, positieve mensen. Dat inspireert me en geeft me energie. Maar verder is het vrij simpel: ik word als manager betaald om een organisatie voorwaarts te brengen. En machines zijn leuk, maar mensen bepalen de echte waarde van je bedrijf. Dus het is belangrijk om daar in te investeren. Bovendien: wanneer ik als manager goede mensen aanneem, straalt hun succes vroeg of laat op mij af. En dan zal het zo zijn dat die toppers snel weer weggekaapt worden door een andere afdeling of misschien zelfs aan mijn eigen stoelpoten zagen: dat kan mij alleen maar stimuleren om nog beter mijn best te doen en ervoor te zorgen dat die toppers hun kwaliteiten kwijt kunnen! Ik ben er van overtuigd dat deze strategie ons allemaal verder brengt op de lange termijn, in plaats van iedereen onder mijn niveau te houden als een verstikkend glazen plafond.

Geniet van de ontwikkelingen die zich voordoen, waarvan er heel veel volkomen onverwacht zullen zijn. Groei daardoor en geniet!

Hoe werkt dat in de praktijk? Ten eerste: probeer je eigen ego en vooroordelen bij het aannemen van kandidaten uit te schakelen. Dit is héél erg moeilijk! Ten tweede: creëer gunstige omstandigheden. Als manager kun je het speelveld bepalen, maar laat de “jongens” zelf maar voetballen. Ten derde: als ze winnen, gun ze dan ook het feestje. Niet de gladde verkoper spelen die wegloopt met het mooie ontwerp van de afdeling R&D. Ten vierde: stel vragen en beantwoord de vragen van de spelers met een wedervraag: “Wat denk je zelf?”. Ten vijfde: benut de vrijheid die je nu krijgt (omdat je je niet met de dagelijkse dingen kunt bemoeien) om verder vooruit te kijken en aan de werkomgeving te werken. Ten laatste: denk aan jezelf, geniet van de ontwikkelingen die zich voordoen, waarvan er heel veel volkomen onverwacht zullen zijn. Groei daardoor en vooral: geniet!