• Bauke Wolters

Veel consultants in de Executive Search schijnen, zodra ze ergens aan de slag gaan, onmiddellijk te vergeten dat ze zelf ook eens sollicitant waren. Ik heb daar als eens eerder over geschreven, maar ik ben de laatste tijd weer wat ervaringen rijker. Mijn vrouw en zoon zijn namelijk allebei op zoek naar een baan, mijn vrouw als Toegepast Psycholoog, mijn zoon als Remote Sensing specialist. En uiteraard word ik ingeschakeld om daarbij te helpen, iets wat ik graag doe.
Allereerst: ik sta aan de zijlijn; als mijn vrouw en zoon geen gebruik willen maken van mijn welgemeende adviezen: prima. Het moeten een baan en werkgever zijn die bij hun zelf passen, niet bij mij. Gelukkig wordt mijn hulp over het algemeen gewaardeerd. Maar we hebben wat ervaringen opgedaan die ik toch even met u wil delen.
Mijn zoon reageerde bij een grote, gerenommeerde firma op een concrete vacature. Hij kreeg na zijn aanmelding via internet een keurige ontvangstbevestiging, tot zover prima. Twee weken later had hij nog niets gehoord en ging bellen. Volgens de telefoniste had de afdeling Recruitment geen telefoon (?), maar wel een algemeen e-mailadres. Helaas was bij de vacature ook geen contactpersoon vermeld. Mijn zoon heeft gemaild en kreeg na een week de meest algemene en nietszeggende afwijzing die ik ooit heb gezien. Deze kwam neer op: “Nee”. Nou geven wij het niet zomaar op, dus mijn zoon zocht contact via LinkedIn met een Vice President van het bedrijf. In beleefde bewoordingen beschreef hij de case en het antwoord van de VP was prompt (binnen het uur) en duidelijk: “Onacceptabel, ik zorg dat je met de juiste manager komt te spreken”. Dat is nu drie weken geleden, de desbetreffende manager is internationaal op reis en volgens het (zeer behulpzame en aardige) secretariaat moeten ze wachten op antwoord van hem. Zou kunnen. In de tussentijd kreeg echter de afdeling Recruitment ook lucht van de zaak (waarschijnlijk een “douw” zoals ze in Dienst zeggen), en mijn zoon werd opgebeld door een zeer boze Recruiter die begon met de vraag hoe hij het in het hoofd had gehaald de VP te contacteren. Mijn zoon is heel beleefd gebleven, gaf aan dat hij gewoon graag bij het bedrijf wilde werken, waarop de Recruiter 3 redenen gaf waarom ze hem had afgewezen: 2 aantoonbaar totaal niet valide (waaruit overduidelijk bleek dat ze geen sjoege had van de –specialistische- functie waarvoor ze zocht),  de 3^e zou kunnen: overgekwalificeerd. Wordt vervolgd.
Mijn vrouw zoekt meer lokaal en een deeltijdbaan, dus dan is de aangewezen weg het uitzendbureau. Een weg waar we in het verleden goede ervaringen mee hadden. Maar dit blijkt nu echt ontaard te zijn in CV-schuiven: anonieme websites met zeer omslachtige en niet-werkende systemen. Onbereikbare consultants (zowel per mail als per telefoon) , die geen enkele informatie willen (of kunnen) geven, kennelijk allemaal gebaseerd op schriftelijke profielen zonder enige toegevoegde waarde zoals intake, bespreking van cultuur en affiniteit met de branche. Creativiteit of open staan voor mogelijkheden is absoluut niet aan de orde. Mijn vrouw is afgestudeerd Toegepast Psycholoog: ik geef toe dat het een zeldzame opleiding is, maar als je als Recruiter niet weet wat het is zou je je er toch tenminste even in kunnen verdiepen? Maar ik geef toe: het CV van mijn vrouw is niet gemakkelijk te lezen en ik begrijp het als Recruiters daarom de voorkeur geven aan mensen die in hun ogen beter passen.

 Ik probeer altijd om de kandidaat open te woord te staan

Wat is nu te leren voor mijzelf? Ik probeer altijd om de kandidaat open te woord te staan. Ik heb er volledig begrip voor als mensen teleurgesteld zijn als ze afgewezen worden: ik ga er tenminste vanuit dat élke sollicitant zichzelf dé topkandidaat vindt voor die functie. Als dat niet zo is, moet je niet solliciteren, toch? Aangezien gemiddeld 1 op de 50 kandidaten uiteindelijk de baan krijgt moeten we 98% van de kandidaten afwijzen. Wij proberen deze afwijzingen altijd goed te funderen, maar bent u het er écht niet mee eens en kunt u dat funderen? Mail/bel gerust even. Maar luistert u dan ook naar onze argumenten? Uiteindelijk hebben wij vele uren in het voorwerk geïnvesteerd om het profiel met de opdrachtgever af te stemmen, en hij betaalt ons om dit werk te doen!
Helaas kunnen we niet iedere kandidaat in ons bestand een nieuwe baan geven, hoe graag we dat ook zouden willen doen (want dan verdelen we het geld en gaan we onmiddellijk allemaal als multimiljonair met pensioen). We doen ons best voor de beste match: de opdrachtgever de beste kandidaat, u als kandidaat de droombaan. Wat heb ik toch een mooi vak. Nu mijn familie nog aan een baan helpen…