Hier gaat het over de Return On Interim. De discussie over interim managers en hun tarieven komt telkens weer terug. Ik bemiddel al ruim 16 jaar interimmers en ben ook zelf interimmer geweest. De reden van de discussie is volgens mij simpel: elke maand komt er een gepeperde rekening van de interimmer, met onder aan de streep een bedrag dat van te voren (meestal) niet was opgenomen in de financiële budgetten.  En zoals de reflex helaas meestal is: er wordt een schuldige gezocht. Hierdoor ontstaat een beladen discussie waarbij de meeste mensen zich ongemakkelijk voelen. En die discussie komt in meer of mindere mate elke maand opnieuw.

“De R van de ROI is lang niet zo duidelijk als de kosten. De eerste resultaten van een capabele interimmer worden na een eerste maand al zichtbaar”

De R van de ROI is lang niet zo duidelijk als de kosten. De eerste resultaten van een capabele interimmer worden na een eerste maand al zichtbaar in simpele dingen zoals een opgeruimde werkvloer, minder voorraad, minder uitval, of tenminste zicht op een aantal mogelijke verbeterpunten. Maar voordat er echt financiële resultaten te zien zijn, zijn we meestal al 3 maanden verder, puur omdat het registreren en financieel boeken tijd kost. En in de tussentijd zijn alweer twee rekeningen langsgekomen.
Meestal is het na ongeveer 6 maanden afgelopen. De kostendiscussie komt weer op, de bedragen worden opgeteld en komen over de ton heen. De interimmer wordt al niet meer als extern adviseur gezien maar meer als een hele dure uitzendkracht. De eerste resultaten waren grote stappen en indrukwekkend, maar daar is iedereen al aan gewend. De latere stappen zijn (uiteraard) kleiner, en men is er al aan gewend dat de interimmer continu bezig is met verbeteren.

En dan heb ik het nog niet eens over effecten zoals hogere kwaliteit, minder klachtenkosten, betere reputatie, veiliger werkomgeving, meer werkplezier enzovoort!

Dan is het afscheidsmoment daar, de interimmer wordt bedankt voor zijn diensten en gaat verder naar zijn volgende klus. En dan kunnen er in principe drie dingen gebeuren. 1: de organisatie zakt weer weg in oude slechte gewoontes en na een jaar is er geen herkenbaar effect meer. 2: de organisatie behoudt het goede van de interimmer en profiteert ervan. 3: de organisatie heeft de aanpak begrepen en gaat zelf verder met het continu verbeteren.

Maar een goede financiële administratie kan in alle drie de gevallen narekenen wat de ROI is. En in alle drie de gevallen zou deze Return On Interim positief moeten zijn. Dit is eigenlijk altijd het geval, tenzij de case in die tijd niet oplosbaar is geweest, de interimmer zijn werk niet goed heeft gedaan of of -wat helaas ook gebeurt- zijn werk gesaboteerd is. Maar het is vaak zo, dat de kosten van de interimmer op het netvlies gebrand blijven, terwijl de structurele kostenbesparende effecten als “gewoon” worden ervaren. En dan heb ik het nog niet eens over effecten zoals hogere kwaliteit, minder klachtenkosten, betere reputatie, veiliger werkomgeving, meer werkplezier enzovoort!

“Maar het is vaak zo, dat de kosten van de interimmer op het netvlies gebrand blijven, terwijl de structurele kostenbesparende effecten als “gewoon” worden ervaren.”

Durf de feiten onder ogen te zien! Een goede interimmer brengt zijn geld dubbel en dwars op. En ja, de “cost gaet voor de baet uyt”. Een goede interimmer is overigens meestal de eerste die op een gegeven moment meldt dat zijn toegevoegde waarde aan het verminderen is, en dat de organisatie het nu zelf moet kunnen dragen.