Disney liet het al mooi zien in de film Lion King: het leven bestaat uit een cyclus, en vroeg of laat bevinden we ons vrijwel allemaal in een bepaalde stap in die cyclus. Van lagere school tot studeren, trouwen, kinderen krijgen, (scheiden), en de onvermijdelijke begrafenissen.
Binnen deze levenscyclus is voor de meesten ook een carrière weggelegd: een loopbaan, denk daarbij aan een drafbaan voor paarden. Met daarop een zich ontwikkelende strijd voor de weinige ereplaatsen op het podium. En zeker de hoger opgeleiden kijken tijdens die race wel eens met een schuin oog naar de naastgelegen renbaan, en maken vervolgens een overstap. De statistieken laten zien dat een hoger opgeleide (HBO-WO) gemiddeld eens per 5 jaar van werkgever wisselt. Commerciële boys doen het wat sneller, eens per 2-3 jaar, techneuten moeten na 7 jaar weggetrokken worden om eindelijk eens wat anders te gaan doen. Van de starters gaat 70% binnen anderhalf jaar weer weg, sommige mensen blijven hun hele carrière bij 1 bedrijf en schoppen het tot CEO van een multinational.
De redenen om weg te gaan bij een werkgever zijn legio: reisafstand, geld, auto, functietitel, zekerheid, affaires op het werk, heibel met collega’s of de baas, noem maar op. Maar de belangrijkste reden, zoals ik in mijn dagelijkse werving- en selectiepraktijk tegenkom is heel simpel: de “Uitdaging”. Als je daarop gaat doorvragen blijkt meestal dat mensen weer eens iets anders, iets nieuws willen. No hard feelings naar de huidige werkgever, maar gewoon verandering van omgeving.
Natuurlijk heb ik een gekleurde bril: mijn salaris wordt betaald omdat mensen die weggaan vervangen moeten worden! Maar toch even de berekening: als iemand weggaat moet er een nieuw iemand geworven en ingewerkt worden, verlies van OEE of klanten, nieuwe auto’s en behangetje, onrust, OR en vakbonden, reken maar uit: je bent gauw een ton verder. Eigenaardig genoeg zijn veel werkgever wel bereid om dit te betalen, maar nauwelijks bereid om te investeren in het voortraject. Daar bedoel ik mee: besteed aandacht aan je werknemers: opleidingen, POPs, evaluatie- en beoordelingsgesprekken. Maar vooral ook: een praatje pot bij het koffiezetapparaat. Informatiebijeenkomsten met informatie die de mensen écht willen weten. Dus niet of de winst 0,13 procent is gedaald, maar: wat gebeurt er met mij? Wanneer wordt de kantine eens geverfd of de lekkende fietsenstalling gerepareerd? De directeur heeft alweer een nieuwe auto, maar wij? En dat mag best een “harde” boodschap zijn: sorry jongens, nu even niet. Werknemers willen vooral duidelijkheid.
O ja: en gaat een werknemer weg: word niet boos. Dat hij weggaat is volkomen normaal. Gun hem dat, maak goede afspraken over het afronden en overdragen van het werk. Misschien wil hij over 3 maanden nog eens een dagje terugkomen om te kijken of alles goed is gegaan? De vertrekkende werknemer is een enorm belangrijke ambassadeur van uw bedrijf, behandel hem ook als zodanig. En ach, misschien valt het tegen op die andere renbaan en wil hij –een ervaring rijker- wel weer terugkomen. Waarom niet? Hij hoeft niet meer opgeleid te worden, en kan zijn oude collega’s vertellen dat het nog niet zo slecht is hier.
En zoekt u toch een nieuwe Lion King? U weet ons te vinden!
Bauke Wolters
